Omgaan met de toegenomen honger van uw oudere kat

Inzicht in toegenomen honger (polyfagie) bij oudere katten

Toegenomen honger, ook wel polyfagie genoemd, wordt gedefinieerd als een abnormaal sterke behoefte om te eten. Hoewel een gezonde eetlust essentieel is voor het op peil houden van het energieniveau, kan overmatige honger bij oudere katten een teken zijn van een onderliggend medisch probleem. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen een normale toename van de eetlust als gevolg van toegenomen activiteit en een pathologische toename die veterinaire aandacht rechtvaardigt. Zorgvuldige observatie van de eetgewoonten en het algemene gedrag van uw kat is de sleutel tot het identificeren van mogelijke problemen.

Senior katten, over het algemeen katten ouder dan 10 jaar, zijn vatbaarder voor aandoeningen die hun eetlust kunnen beïnvloeden. Deze aandoeningen kunnen variëren van stofwisselingsstoornissen tot spijsverteringsproblemen, die allemaal van invloed zijn op hoe uw kat voedsel verwerkt en zich verzadigd voelt. Het herkennen van de tekenen van polyfagie en het raadplegen van een dierenarts zijn de eerste stappen om dit probleem aan te pakken.

Mogelijke oorzaken van toegenomen honger bij oudere katten

Verschillende medische aandoeningen kunnen leiden tot een verhoogde honger bij oudere katten. Een nauwkeurige diagnose is essentieel voor het ontwikkelen van een effectief behandelplan. Hier zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken:

• Hyperthyreoïdie: Dit is een van de meest voorkomende oorzaken van verhoogde eetlust bij oudere katten. De schildklier produceert overmatige schildklierhormonen, wat leidt tot een versneld metabolisme en verhoogde honger. Andere symptomen kunnen zijn: gewichtsverlies, hyperactiviteit, verhoogde dorst en braken.
• Diabetes Mellitus: Katten met diabetes kunnen meer honger ervaren doordat het lichaam glucose niet goed kan gebruiken. Ondanks dat ze meer eten, kunnen ze toch afvallen. Meer dorst en urineren zijn ook veelvoorkomende tekenen van diabetes.
• Problemen met malabsorptie: Aandoeningen die de absorptie van voedingsstoffen in het spijsverteringskanaal belemmeren, kunnen leiden tot een verhoogde honger. Als het lichaam voedingsstoffen niet goed opneemt, zal de kat honger hebben, zelfs na het eten.
• Exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI): Deze aandoening treedt op wanneer de pancreas niet genoeg spijsverteringsenzymen produceert. Zonder deze enzymen kan de kat voedsel niet goed verteren, wat leidt tot malabsorptie en verhoogde honger.
• Darmparasieten: Darmparasieten komen vaker voor bij jongere katten, maar kunnen ook oudere katten treffen en voor een verhoogde honger zorgen, omdat de parasieten voedingsstoffen verbruiken.
• Cognitief dysfunctiesyndroom (CDS): CDS lijkt op de ziekte van Alzheimer bij mensen en kan het geheugen en de cognitieve functies van een kat aantasten, wat mogelijk leidt tot veranderingen in de eetlust en het eetgedrag.
• Medicijnen: Bepaalde medicijnen, zoals corticosteroïden, kunnen als bijwerking de eetlust vergroten.

Diagnose van de onderliggende oorzaak

Als u merkt dat uw oudere kat tekenen van toegenomen honger vertoont, is het van cruciaal belang om uw dierenarts te raadplegen. Een grondig lichamelijk onderzoek en diagnostische tests zullen helpen de onderliggende oorzaak te bepalen. Hier zijn enkele veelvoorkomende diagnostische procedures:

• Lichamelijk onderzoek: Uw dierenarts zal een uitgebreid lichamelijk onderzoek uitvoeren om de algemene gezondheid van uw kat te beoordelen.
• Bloedonderzoek: Bloedonderzoek, waaronder een volledig bloedbeeld (CBC) en een biochemisch profiel, kan helpen bij het identificeren van afwijkingen in de orgaanfunctie, de bloedsuikerspiegel en de schildklierhormoonspiegels.
• Urineonderzoek: Met een urineonderzoek kunt u diabetes, nierziekten en urineweginfecties opsporen.
• Ontlastingsonderzoek: Een ontlastingsmonster kan worden onderzocht op de aanwezigheid van darmparasieten.
• Testen van schildklierhormonen: het meten van de schildklierhormoonspiegels (T4 en vrij T4) is essentieel voor het diagnosticeren van hyperthyreoïdie.
• Testen van pancreasenzymen: Er zijn specifieke testen waarmee de niveaus van pancreasenzymen in het bloed kunnen worden gemeten om EPI te diagnosticeren.
• Beeldvorming (röntgenfoto’s, echografie): Met beeldvormingstechnieken kunnen inwendige organen in beeld worden gebracht en kunnen afwijkingen, zoals tumoren of ontstekingen, worden vastgesteld.

De dierenarts gebruikt de uitslagen van deze tests, samen met de medische voorgeschiedenis en klinische symptomen van uw kat, om een ​​diagnose te stellen.

Managementstrategieën voor toegenomen honger

Zodra de onderliggende oorzaak van de toegenomen honger van uw senior kat is geïdentificeerd, zal uw dierenarts een passend behandelplan aanbevelen. Managementstrategieën zullen variëren afhankelijk van de specifieke diagnose. Hier zijn enkele algemene benaderingen:

• Hyperthyreoïdie: Behandelingsopties zijn onder meer medicatie (methimazol), radioactieve jodiumtherapie of een operatie om de aangetaste schildklier te verwijderen.
• Diabetes mellitus: de behandeling bestaat uit insuline-injecties, dieetaanpassingen en regelmatige controle van de bloedglucosewaarden.
• Problemen met malabsorptie: de behandeling richt zich op het aanpakken van de onderliggende oorzaak van de malabsorptie. Dit kan door middel van dieetaanpassingen, medicatie of enzymsupplementen.
• Exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI): De behandeling bestaat uit het aanvullen van het dieet met pancreasenzymen om de spijsvertering te bevorderen.
• Darmparasieten: Er worden ontwormingsmedicijnen voorgeschreven om de parasieten te elimineren.
• Cognitief dysfunctiesyndroom (CDS): Medicijnen en omgevingsverrijking kunnen helpen de symptomen van CDS te beheersen.
• Dieetaanpassingen: Ongeacht de onderliggende oorzaak, kunnen dieetaanpassingen nodig zijn om de honger van uw kat te beheersen. Dit kan betekenen dat u kleinere, frequentere maaltijden moet geven, een vezelrijk dieet moet gebruiken om verzadiging te bevorderen of puzzelvoeders moet gebruiken om het eten te vertragen.

Regelmatige controles bij de dierenarts zijn essentieel om de voortgang van uw kat te bewaken en het behandelplan indien nodig aan te passen.

Het belang van dieetmanagement

Zorgvuldig dieetbeheer is cruciaal voor het beheersen van toegenomen honger bij oudere katten, ongeacht de onderliggende oorzaak. Het doel is om een ​​dieet te bieden dat voldoet aan de voedingsbehoeften van uw kat en dat hen helpt zich vol en tevreden te voelen.

• Hoogwaardige eiwitten: zorg ervoor dat het dieet van uw kat hoogwaardige eiwitten bevat ter ondersteuning van de spiermassa en de algehele gezondheid.
• Vezelrijke voeding: Vezels kunnen helpen om het verzadigingsgevoel te vergroten en de spijsvertering te vertragen. Overweeg om vezelrijke voeding, zoals pompoen of psylliumschil, toe te voegen aan het dieet van uw kat (raadpleeg eerst uw dierenarts).
• Gecontroleerde porties: Geef uw kat afgemeten porties om overeten te voorkomen. Gebruik een maatbeker om nauwkeurigheid te garanderen.
• Regelmatig eten: Door uw kat gedurende de dag vaker kleinere maaltijden te geven, blijft hij/zij zich vol voelen en voorkomt u dat hij/zij overhonger krijgt.
• Puzzelvoerbakken: Gebruik puzzelvoerbakken of voerbakken om uw kat langzamer te laten eten en hem mentaal te stimuleren.
• Vermijd vrij voeren: laat het voer niet de hele dag staan, omdat dit kan leiden tot overeten en gewichtstoename.

Raadpleeg altijd uw dierenarts of een veterinair voedingsdeskundige om te bepalen welk dieet het beste aansluit op de specifieke behoeften van uw oudere kat.

Het gewicht en de lichaamsconditie van uw kat in de gaten houden

Regelmatig het gewicht en de lichaamsconditie van uw kat controleren is essentieel om de effectiviteit van het behandelplan te beoordelen. Gewichtsverlies of -toename kan erop duiden dat het behandelplan moet worden aangepast.

• Weeg uw kat regelmatig: weeg uw kat thuis op een weegschaal of bij uw dierenarts.
• Beoordeel de Body Condition Score: Leer hoe u de Body Condition Score (BCS) van uw kat kunt beoordelen. Dit is een subjectieve beoordeling van het vet- en spiermassa van uw kat.
• Houd veranderingen bij: Houd het gewicht en de BCS van uw kat bij, zodat u veranderingen in de loop van de tijd kunt bijhouden.
• Raadpleeg uw dierenarts: bespreek eventuele significante veranderingen in gewicht of lichaamsconditie met uw dierenarts.

Het behouden van een gezond gewicht en een gezonde lichaamsconditie zijn essentieel voor de algemene gezondheid en het welzijn van uw oudere kat.